Chris, wat er ook is!

Niet jouw schuld!

 ‘Moet ik maar niet zo onhandig zijn, ik maak ook veel te veel herrie, ik doe soms gewoon domme dingen, dus het is logisch dat mama boos wordt en mij slaat, het is mijn eigen schuld’ of ‘mijn ouders maken vaak ruzie, waarom ben ik ook niet altijd even lief’ of ‘mijn opa en oma zeggen er toch niks van, dus het is vast niet erg’. Het zijn gedachten die jij of kinderen om je heen kunnen hebben terwijl er thuis een nare sfeer is. Als je genegeerd wordt, aangeraakt waar je niet wilt of je ouders maken voortdurend ruzie. Het is niet jouw schuld! Dat is het nooit.

Klikken?

Om hulp vragen is lastig, vooral als het om jouw eigen gezin/ thuis gaat. Je bent  namelijk opgegroeid in de situatie zoals die nu is; misschien met veel ruzie tussen je ouders, of is je vader al heel lang agressief, met misbruik, verwaarlozing of mishandeling. Het kan zijn dat je daardoor niet goed weet dat hoe het bij jouw thuis gaat niet zo hoort en je niet weet dat dit niet goed is. Of dat het allemaal je eigenschuld is. Je bent er namelijk aan gewend hoe het bij je thuis gaat. Soms merk je  wel dat jouw situatie niet gewoon is wanneer je bij vriendjes of vriendinnetjes over de vloer komt en ziet dat het daar heel anders gaat. Maar misschien mag jij zelfs nooit bij anderen komen.
Wat hulpvragen ook heel moeilijk maakt is dat het je eigen familie is die mishandelt of jou voortdurend uitscheldt of geen pleziertjes gunt. Dat maakt  het extra moeilijk om hulp te vragen. Je staat voor een keuze: Kiezen voor je gezin, waarvan je houdt of voor hulp. Het lijkt alsof je je familie verklikt als je om hulp vraagt. De band met je ouders, het familie zijn, is erg belangrijk, en als je iets zegt over de situatie thuis kan dat wel eens de familieband kapot maken. Toch wil je ook graag dat het stopt, dat iemand komt helpen. Al die wisselende gevoelens kunnen heel verwarrend zijn. Je kunt ontzettend veel van iemand houden, en toch hulp zoeken als het thuis niet goed gaat. Ook al denk jij dat je je ouders verklikt of zelfs niet van hen houdt als je hulp zoekt, het is niet waar.

Er zijn heel veel redenen om niemand te vertellen over jouw situatie thuis, op de sport of op school. 

  • Het kan zo zijn dat je onder druk worden gezet door diegene die jou pijn doet, dat er gedreigd wordt met straf… Je kan je schamen voor wat er met je gebeurt en bang zijn voor de gevolgen als anderen hier vanaf weten.
  • Je bent bang dat iemand – jouw broertje of zusje misschien – iets wordt aangedaan.
  • Je bent bang dat dat mensen je niet geloven en je misschien wel voor gek verklaren.
  • Of je wilt ‘het niet erger maken’ voor je gezin en zo veel mogelijk de rust bewaren.

Praten is oké

In al deze situaties is het toch belangrijk dat je gaat praten, jij en je gezin verdienen een betere situatie. Praten is de eerste stap naar een oplossing.  Vertel het aan je beste vriend(in)? Misschien is er iemand in je kerk die je kan vertrouwen. Of een leerkracht of mentor op school. Op de chat kunnen wij je helpen om het gesprek voor te bereiden.  De chat is anoniem. Wij weten niet wie jij bent. We gaan met je in gesprek en bedenken wat de beste stap is om te zetten, hoe jij het aan mensen kan vertellen en aan wie dan. We helpen je stap voor stap, daar waar jij klaar voor bent.

Tips

– Je kunt ook bellen met Veilig Thuis op 0800-0200 (gratis en 24/7 bereikbaar). Je krijgt daar een hulpverlener aan de lijn die je verder zal helpen en ook daar hoef je je naam niet te noemen.
– Directe nood? Bel de politie!


Laat een reactie achter:

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *